W XXI wieku wszystko bardzo szybko ewoluuje. Świat stał się globalną społecznością, która składa się ze współzależnych społeczeństw. Bezpieczeństwo i dobrobyt ludzi w coraz większym stopniu zależą od ciągłości ważnych funkcji organizacji, społeczności lokalnych, narodów i społeczności globalnej. Wpływ incydentów, awarii i katastrof zwiększył potrzebę w ulepszeniu planów, programów w zakresie gotowości, reagowania i odtwarzania. W szczególności rosną potrzeby dotyczące współpracy począwszy od poziomu organizacji.
Istnieje wiele różnych ról i obowiązków w ramach każdej organizacji publicznej, prywatnej i niekomercyjnej (non-profit). Niektóre role i obowiązki są przede wszystkim obowiązkiem poszczególnych organizacji, podczas gdy inne mogą być odpowiednio uwzględnione tylko przez wiele organizacji w celu zarządzania ryzykiem. W złożonym i zmieniającym się świecie organizacje muszą rozważyć i ustanowić partnerstwo. Partnerstwo, które zapewni łączenie się z innymi w ramach działania lub obszaru wspólnego zainteresowania w celu osiągnięcia indywidualnych i zbiorowych celów.
Komitet normalizacyjny ISO oraz inne organizacje międzynarodowe dostrzegły potrzebę standaryzacji i opracowania dobrych praktyk. Właśnie dlatego powstają normy w obszarze powszechnego bezpieczeństwa. Jedną z nich jest norma ISO 22397:2014 (PN-EN ISO 22397:2019).
Norma ISO 22397 zawiera wytyczne dotyczące ustanawiania porozumień partnerskich między organizacjami, w celu zarządzania wieloma relacjami, w przypadku zdarzeń mających wpływ na bezpieczeństwo społeczne. Zawiera zasady i opisuje proces planowania, opracowywania, wdrażania i przeglądu porozumień partnerskich.
Norma ISO 22397:2014 składa się z 7 rozdziałów:
- Zakres normy
- Powołania normatywne
- Terminy i definicje
- Planowanie porozumienia partnerskiego
- Opracowanie porozumień partnerskich
- Realizacja porozumień partnerskich
- Przegląd, analiza i ocena
W rozpatrywanej normie międzynarodowej są zawarte zasady i proces rozwoju relacji między organizacjami w porozumieniach partnerskich. Na rysunku jest przedstawiony proces planowania, opracowywania, wdrażania i przeglądu porozumień partnerskich.
Rysunek – Proces planowania, opracowywania, wdrażania i przeglądu uzgodnień partnerskich
Porozumienie partnerskie może dotyczyć dwóch lub więcej organizacji. Może poprawić zdolność organizacji do poprawy programów zapobiegania, gotowości, reagowania i odtwarzania. Dotyczy to szerokiego spektrum wydarzeń, które mogą obejmować katastrofy naturalne, technogenne wywołane przez człowieka oraz inne, które mogą mieć wpływ na organizację, społeczność lokalną lub społeczeństwo oraz środowisko, od którego zależy. Istnieje wiele możliwych rozwiązań dot. porozumień partnerskich, zarówno formalnych, jak i nieformalnych. Na przykład umowy, protokoły, ustalenia (MoU), umowy o wzajemnej pomocy, partnerstwa, umowy o współpracy, umowy koordynacyjne, umowy operacyjne, umowy dostawy itp.
Warto jednak pamiętać, że normy międzynarodowe nie mają na celu zastąpienia przepisów lokalnych, krajowych lub międzynarodowych. Organizacje powinny uwzględnić je przy wdrożeniu tej lub innej normy ISO, również warto sięgnąć za poradą prawną przed zawarciem umowy partnerskiej.
Chcielibyście wdrożyć dobre praktyki zawarte w normie ISO 22397?
A może wziąć udział w szkoleniu, podczas którego omawiane są porozumienia partnerskie?
Skontaktujcie się z naszym specjalistą!
Autor: Maryna Kuczyńska (2659)
