Kontynuacja Wymagania dla personelu Zakładowej Kontroli Produkcji według wymagań normy PN-EN 1090.
Norma PN-EN 1090 „Wykonanie konstrukcji stalowych i aluminiowych” w swej pierwszej części „Zasady oceny zgodności elementów konstrukcyjnych” wymaga, aby personel mający wpływ na zgodność wyrobu posiadał odpowiednie kwalifikacje i był szkolony.
Wymaganiem normy jest, by „dokładnie została ustalona odpowiedzialność, zwierzchność i wzajemne relacje personelu zarządzającego wykonywaniem oraz sprawdzaniem prac mających wpływ na zgodność wyrobu”. Odnosi się to przede wszystkim do personelu odpowiedzialnego za inicjowanie działań zapobiegających występowaniu niezgodności wyrobu i działań naprawczych. „Personel zaangażowany w działania mające wpływ na ocenę zgodności wyrobu powinien posiadać odpowiednie kwalifikacje i powinien być szkolony w zakresie elementów klasy wykonania wyrobu”.
Uściśleniem tych uwarunkowań są wymagania jednostek certyfikujących. W nich między innymi czytamy:
„Organizacja powinna określić wymagania, dotyczące kompetencji dla poszczególnych stanowisk personelu wewnętrznego i zewnętrznego. Każdy pracownik powinien mieć udokumentowane kompetencje, zgodnie z wymaganiami organizacji. Organizacja powinna wyznaczyć osoby odpowiedzialne za: system ZKP (pełnomocnika ZKP), wystawianie deklaracji zgodności oraz osoby odpowiedzialne za poszczególne działania objęte systemem. Osobom tym organizacja zobowiązana jest przydzielić odpowiednie uprawnienia”.
Podobne wymagania w stosunku do personelu odpowiedzialnego za FPC stawiane są przez jednostki niemieckie w oparciu o zapisy w DVS 1711.
W praktyce, w organizacjach dużych najczęściej funkcjonują „od zawsze” opisy stanowisk pracy zawierające kwalifikacje, wymagania, uprawnienia i odpowiedzialność na danym stanowisku, ustalony jest schemat organizacyjny przedstawiający strukturę organizacji i zależności funkcjonalne pomiędzy działami/komórkami. Wdrożenie FPC nie jest, zatem w zakresie wymagań związanych z personelem wielką rewolucją, a jedynie wymaga uzupełnienia i dostosowania funkcjonujących dokumentów do wymagań tym zakresie. W organizacjach małych takich uregulowań najczęściej nie ma. Brak jest ustalonych schematów organizacyjnych, a co za tym idzie i ustalonego nazewnictwa komórek i stanowisk, brak udokumentowanych zakresów uprawnień i obowiązków – bo przecież wszyscy wiedzą jak i kto ma wykonać daną czynność. Prawie wszystko wykonywane jest na podstawie „poleceń szefa” (właściciela). Zatem wdrażanie systemu ZKP musi zaczynać się od ustalenia schematu organizacyjnego, podziału odpowiedzialności za funkcjonujące procesy oraz za poszczególne elementy FPC. Nie jest to etap prosty, trudności przysparza np. zachowanie niezależności od procesu produkcji, personelu odpowiedzialnego za kontrolę jakości, nadzór spawalniczy, ocenę zgodności. Uwzględnić trzeba również pełnienie dwóch lub nawet trzech funkcji przez jedną osobę. A przecież organizacja, w której pracuje właściciel, osoba odpowiedzialna za wytwarzanie i kilku lub kilkunastu pracowników produkcji, też może, i powinna, wdrożyć zasady ZKP.
Pomocne w rozwiązaniu tego problemu powinny być w dużej mierze jednostki certyfikujące, choćby poprzez jasne określenie w swych wytycznych do certyfikacji, minimalnych wymagań, jakie organizacja mała musi spełnić.
Analogicznie – system ZKP wg PN-EN 1090-1 stawia wymagania w stosunku do personelu spawalniczego. Wymagania te przedstawione zostaną w następnej części artykułu
Ważne:
W procesie certyfikacji Zakładowej kontroli produkcji wg. Wymagań normy PN-EN 1090-1 spełnienie wymagań dotyczących personelu jest przez audytorów obligatoryjnie sprawdzane.
Autor: Jerzy Kozłowski
