W związku z tym, że substancje niebezpieczne zawarte w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym mają negatywny wpływ na środowisko naturalne i zdrowie ludzkie, Unia Europejska w 2002 r. wprowadziła przepisy o ograniczeniu stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym poprzez tzw. dyrektywę RoHS. Została ona przetransponowana do polskiego prawa Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 27 marca 2007r. , które zaczęło obowiązywać jednocześnie z dyrektywą o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (WEEE).
Od stycznia 2013 roku weszła w życie znowelizowana Dyrektywa 2011/65/UE (RoHS II) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
Nowe przepisy nie zmieniły listy niedozwolonych substancji i nadal dotyczą zawartości 6 substancji niebezpiecznych, którymi są:
• ołów – Pb,
• rtęć – Hg,
• chrom sześciowartościowy – Cr (VI),
• polibromowanw bifenyle – PBB,
• polibromowanye etery difenylowye – PBDE
• kadm – Cd
Zmiany dotyczą, przede wszystkim, rozszerzenia zakresu przedmiotowego grup odpadów podlegających jej stosowaniu, który nie jest już powiązany z dyrektywą WEEE. RoHS II obejmuje 11 grup odpadów, w skład których wchodzą m.in. przyrządy do nadzoru i kontroli, wyroby medyczne, oraz inny sprzęt elektryczny i elektroniczny. W zakres zostały włączone również przewody i części zamienne służące do jego naprawy lub ponownego użycia, aktualizacji jego funkcjonalności lub zwiększenia możliwości. Od 2019 r. przepisy dyrektywy będą dotyczyły wszelkich wyrobów spełniających definicję sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
Z nowej dyrektywy wynikają również znaczne zmiany dotyczące obowiązków producentów, importerów oraz dystrybutorów, które zostaną opisane w kolejnej części publikacji dotyczącej Dyrektywy RoHS.
Autor: Krystyna Rudek
