Certyfikacja dobrowolna

Celem Wspólnoty Europejskiej było stworzenie i prawidłowe funkcjonowanie Wspólnego Rynku, który polega na swobodnym przepływie towarów i usług pomiędzy państwami członkowskimi. Najbardziej obiektywnym sposobem, który pomaga w ujednoliceniu wyrobów pod względem bezpieczeństwa jest ich certyfikacja.

Poza Certyfikacją obowiązkową, związaną ze spełnieniem wymagań dyrektyw, istnieje też certyfikacja  dobrowolna, która  jest procedurą, w której trzecia strona daje pisemne zapewnienie, że wyrób, proces lub usługa spełniają określone wymagania.

Certyfikacja ta ma na celu zapewnienie zaufania pomiędzy dostawcą a klientem i/lub władzami krajowymi. Jednostki certyfikujące mogą tworzyć swoje własne systemy jak również uczestni­czyć w systemach narodowych, międzynarodowych i regionalnych.

W obszarze dobrowolnym klient może uzyskać:

–        certyfikaty zgodności z wymaganiami dokumentów normatywnych,

–        certyfikaty zgodności upoważniający do oznaczania wyrobu odpowiednim znakiem.

W krajach europejskich  certyfikację dobrowolną opisuje   szereg przepisów, na mocy których funkcjonują liczne znaki zgodności. Główna zasada jest taka, że wszyscy producenci i importerzy wyrobów przed wprowadzeniem ich na ry­nek lub oddaniem do użytku powinni zagwarantować, iż wyroby te są bezpieczne dla ludzi. Taką gwarancję mogą zapewnić jedynie przeprowadzone badania i wyda­ne na ich podstawie certyfikaty w kompetentnych i uznanych jednost­kach.

Przykładowe znaki z obszaru dobrowolnego:

Znak zgodności z normami europejskimi „Keymark” Keymark
Europejski znak ekologiczny Znak ekologiczny
Znak Bezpieczeństwa „B” Keymark
Scroll to Top