Organy regulacyjne mogą wymagać stosowania oceny zgodności albo poprzez bezpośrednie odniesienie do odpowiedniej międzynarodowej normy lub przewodnika w rozporządzeniu, albo poprzez opracowanie systemu oceny zgodności lub odniesienie do istniejącego. Przykłady bezpośrednich odniesień i wykorzystania schematów oceny zgodności przedstawiono w ostatniej sekcji dotyczącej studiów przypadków.
W niektórych przypadkach zastosowanie oceny zgodności w praktyce regulacyjnej może wymagać uwzględnienia w analizie skutków regulacji (RIA) lub w oświadczeniu w sprawie skutków regulacji (RIS). RIA / RIS są formalnymi uzasadnieniami i analizami kosztów i korzyści wymaganych w niektórych krajach przed przyjęciem proponowanego rozporządzenia. Jeden wspólny aspekt dobrej praktyki regulacyjnej, gdy ma zastosowanie do stosowania oceny zgodności w celu zapewnienia, że podejście do oceny zgodności jest współmierne do ryzyka lub poziomu niewydolności rynku, którym próbuje się zarządzać.
Organy regulacyjne mogą rozważyć, która opcja najlepiej odpowiada ich potrzebom, biorąc pod uwagę:
- charakter ryzyk;
- wymagany zakres lub złożoność oceny zgodności;
- umiejętność praktycznego dostępu do wybranej opcji oceny zgodności na poziomie krajowym;
- przewidywane koszty każdej opcji oceny zgodności (zarówno pod względem obciążeń administracyjnych, ceny i czasu);
- stopień niezależności, jakiego oczekuje regulator w zakresie dostarczania wyników oceny zgodności i deklaracji zgodności;
- poziom akceptacji rynkowej i politycznej dla proponowanej opcji.
Komisja Europejska stosuje „zasadę proporcjonalności” w wyborze opcji oceny zgodności. Przewodnik po wdrażaniu dyrektyw opartych na nowym podejściu i globalnym podejściu stwierdza: „Przy ustalaniu zakresu możliwych modułów [oceny zgodności] dyrektywy uwzględniają w szczególności, zgodnie z zasadą proporcjonalności, takie kwestie jak rodzaj produkty, charakter ryzyka, infrastruktura gospodarcza danego sektora (np. istnienie lub nieistnienie stron trzecich)… oraz „Zasada proporcjonalności wymaga również, aby dyrektywy nie obejmowały zbędnych procedur, które są również uciążliwe w stosunku do celów, w szczególności zgodnie z zasadniczymi wymaganiami. ”(strona 31).
Zarządzanie ryzykiem w ramach UNECE w ramach regulacji prawnych: w kierunku lepszego zarządzania ryzykiem (2012 r.) Zapewnia kompleksowy przewodnik dotyczący stosowania standardów i w sposób proporcjonalny do ryzyka. Dostarcza przykładów, w jaki sposób opcje certyfikacji mogą zwiększyć koszty i opóźnienia w dotarciu do rynków globalnych, co może mieć wpływ na konkurencyjność przedsiębiorstw.
Wśród różnych opcji zgodności należy stosować ocenę zgodności zgodnie z zaleceniami w przyborniku CASCO (czyt. kasko).
Dobre obowiązki praktyki regulacyjnej wynikające z porozumień Światowej Organizacji Handlu (WTO), które obejmują ocenę zgodności, obejmują:
- Porozumienie WTO w sprawie barier technicznych w handlu (porozumienie TBT);
- Porozumienie WTO w sprawie Porozumienia w sprawie środków sanitarnych i fitosanitarnych (porozumienie SPS);
- Porozumienie WTO w sprawie handlu usługami (umowa o świadczenie usług);
- Porozumienie WTO w sprawie kontroli przedwysyłkowej (umowa o kontroli przedwysyłkowej); i
- Porozumienie WTO w sprawie ułatwień w handlu (umowa o ułatwieniach w handlu).
Przykładami wielostronnych i regionalnych stwierdzeń dotyczących dobrych praktyk regulacyjnych, które obejmują normy i ocenę zgodności, są:
- Zalecenie Rady OECD w sprawie polityki regulacyjnej i zarządzania (2012);
- UNECE Wspólny język regulacyjny dla handlu i rozwoju (2009);
- Przepisy techniczne PTB / ITC – zalecenia dotyczące ich opracowania i egzekwowania (2009);
- Międzynarodowy model EKG ONZ dotyczący harmonizacji technicznej oparty na dobrych praktykach regulacyjnych w zakresie przygotowywania, przyjmowania i stosowania przepisów technicznych poprzez stosowanie norm międzynarodowych (2001);
- Uwagi informacyjne APEC dotyczące dobrych praktyk w zakresie przepisów technicznych (2000);
- UNECE Zarządzanie ryzykiem w ramach regulacyjnych: w kierunku lepszego zarządzania ryzykiem (2012)
Innymi przykładami globalnych i regionalnych organów, które wykorzystały standardy do osiągnięcia celów polityki i wykazania dowodów na te dobre praktyki, są:
- North American Free Trade Agreement (NAFTA) – Rada Współpracy Regulacyjnej Wysokiego Szczebla (HLRCC), używa standardów, które pomagają:
– uczynienie przepisów bardziej kompatybilnymi;
– poprawić analizę przepisów;
– zwiększyć przejrzystość regulacyjną;
– zwiększyć współpracę techniczną.
- Wykorzystanie przez Unię Europejską norm i systemów oceny zgodności w nowym i globalnym podejściu oraz nowym podejściu legislacyjnym, które umożliwia funkcjonowanie jednolitego rynku UE.
- Wspólne ramy regulacyjne EKG ONZ dla urządzeń stosowanych w środowiskach z atmosferą wybuchową, których celem jest promowanie wolnego handlu tymi produktami. Opiera się na międzynarodowych standardach, które stanowią trzon wspólnych wymogów regulacyjnych, podczas gdy zastosowanie systemu oceny zgodności IECEx zapewnia:
Przykłady oświadczeń krajowych i kodeksów dobrej praktyki regulacyjnej obejmują:
- Podręcznik rządu dotyczący najlepszych praktyk w Australii (2013);
- Przewodnik po korzystaniu z akredytacji NATA w prawodawstwie, rozporządzeniu i specyfikacji (2009);
- Brazylijski przewodnik dotyczący dobrych praktyk regulacyjnych;
- Systemy standardów – przewodnik po kanadyjskich organach regulacyjnych (2004);
- Wielka Brytania – Normy i akredytacja – Narzędzia do lepszego stanowienia prawa;
- Krajowa ustawa o transferze i postępie technologicznym w Stanach Zjednoczonych (1995) oraz Biuro Zarządzania i Budżetu (OMB) Circular A-119, Federalny udział w opracowywaniu i stosowaniu dobrowolnych standardów konsensusu i działań w zakresie oceny zgodności; i
- Kodeks zgodności brytyjskich regulatorów – statutowy kodeks postępowania dla organów – regulacyjnych (2007)
- Niebieski przewodnik UE (2014).
BIBLIOGRAFIA: iso.org/sites/cascoregulators/03_considerations.html#practice