Ustawa o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta określa zasady funkcjonowania systemu jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwa pacjenta. System ten składa się z autoryzacji, wewnętrznego systemu zarządzania jakością i bezpieczeństwem, akredytacji oraz rejestrów medycznych.

Akredytacja w ochronie zdrowia ma na celu potwierdzenie spełniania przez podmiot wykonujący działalność leczniczą standardów akredytacyjnych w zakresie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej oraz funkcjonowania tego podmiotu. Minister właściwy do spraw zdrowia udziela akredytacji na okres 4 lat w formie certyfikatu akredytacyjnego.

Źródła wskazują, że podmiot wykonujący działalność leczniczą może ubiegać się o udzielenie akredytacji. Wniosek o akredytację składa się do ministra właściwego do spraw zdrowia za pośrednictwem ośrodka akredytacyjnego.

Warunkiem udzielenia akredytacji jest spełnienie pojedynczych standardów akredytacyjnych obligatoryjnych oraz uzyskanie odpowiedniej oceny:

• co najmniej 75% maksymalnej możliwej do uzyskania sumy ocen poszczególnych standardów akredytacyjnych ogółem.

• co najmniej 50% maksymalnej możliwej do uzyskania sumy ocen poszczególnych standardów akredytacyjnych dla każdego działu tematycznego.

Ważne jest, aby zaznaczyć, że w ustawie nie ma informacji wskazującej, że jakikolwiek konkretny podmiot jest prawnie zobowiązany (musi) do uzyskania akredytacji. Akredytacja jest opisana jako narzędzie służące do potwierdzania jakości i bezpieczeństwa świadczonych usług, a jej posiadanie jest jednym z parametrów w obszarze zarządczym mierzącym jakość opieki zdrowotnej.

Podsumowując, podmioty wykonujące działalność leczniczą mogą uzyskać akredytację, aby potwierdzić spełnianie standardów jakości, ale na podstawie dostarczonych informacji nie ma wymogu jej posiadania dla wszystkich podmiotów.