Strategia stanowi najważniejszy element procesu zarządzania – Jest ona wynikową misji, wizji, celów i zadań. Jest ona zestawem konkretnych decyzji, koncepcji rozwiązywania określonych problemów i wyboru określonych działań mających zapewnić przedsiębiorstwu osiągnięcie założonych celów.
Wizja strategiczna – to spojrzenie w przyszłość, naturalnie w oparciu
o logiczne analizy, stwierdzające, co jest możliwe i własną wyobraźnię oceniającego tę przyszłość.[lit.1]
Wizja jest więc nie tylko wynikiem wiedzy, praktyki, zdolności i racjonalnej wyobraźni, ale też ambicji, chęci wykazania się inwencją, imponowania otoczeniu, a niekiedy też nieuzasadnionego „hazardu menagerskiego”. Toteż wizja nie może i nie powinna przekształcać się automatycznie w strategię, lecz powinna być weryfikowana przez grono managerów i doradców, a także załogę, co stanowi np. fundament japońskiego stylu zrządzania.
Podstawą zarządzania strategicznego powinna być ambitna, ale realnie skonstruowana i możliwa do zrealizowania strategia.
W teorii zarządzania formułuje się pewne modele zarządzania strategicznego. Obejmują one zazwyczaj pięć faz, którymi są.
- Analiza pozycji wyjściowej (otoczenia, przedsiębiorstwa) perspektyw
jej zmiany oraz ustalenie zasadniczych celów działania. - Sformułowanie możliwych alternatyw strategicznych i wybór strategii najbardziej atrakcyjnej z punktu widzenia wartości, jakie ceni sobie najbardziej dana firma.
- Opracowanie planu strategicznego (i planów konkretnych przedsięwzięć),
w którym zostają zawarte cele działania i określone zagrożenie strategiczne. - Kształtowanie organizacji z uwzględnieniem korzystnych dla strategii struktur oraz doboru kierowników jednostek organizacyjnych.
- Realizacja strategii dzięki umiejętnemu rozbudzeniu motywacji pracowników
i stosowaniu skutecznego nadzoru nad wprowadzeniem jej w życie.
Zarządzanie strategiczne jest procesem wielowarstwowym, zmiennym podlegającym dalszej ewolucji i doskonaleniu.[lit.2] Nie jest ono procesem uporządkowanym dającym się łatwo programować. Jest to proces nieliniowy, (lecz na pewno nie nielogiczny) i zbyt zmienny, by można było nim sterować.
Literatura:
1 Por. M. Moszkowicz „Zarządzanie strategiczne – proces wielowarstwowy”, „Przegląd organizacji” 1993, nr 2, str.19
2 H. G. Hicks, C. R. Gullet „Management” Mc Grew-Hill New York 1981, str. 273
Autor:Michalina Węgrzyniak,
Sanok, 10.10.2012
